Środa, 26. kwietnia 2006 r.

Jak trudno jest być chrześcijaninem każdego dnia, stawiając czoła społeczeństwu niemalże agnostycznemu. Jest to rzeczywiście trudnym wyzwaniem, być akceptowanym przez innych, chcąc jednocześnie być naśladowcą Chrystusa, ponieważ Jego słowo jest niewygodne dla faworyzujących grzech, podobnie jak światło jest irytujące dla tych, którzy od dawna znajdują się w ciemności.

(….) W tym momencie można by pomyśleć, biorąc pod uwagę owe założenie, że Chrześcijaństwo jest religią, która izoluje cię od społeczeństwa, jednakże wyjaśnię od razu wszelkie wątpliwości.

Chrystus Jezus nie jest tym, który nie chce przyjaźni, wręcz przeciwnie, jednakże należy dokonać pewnego rozróżnienia między przyjaźnią a miłością.

Miłość musi być odczuwalna każdego dnia, zarówno wobec Boga jak i wobec bliźniego (jeśli chcemy być naśladowcami Chrystusa), szczególnie wobec tych, którzy są dla nas najbardziej „nieprzyjemni”, czy też wobec tych, którzy sprawiają, że “zmieniamy” siebie.

Przyjaźń jednakże jest uczuciem, które należy kultywować i które musi narodzić się spontanicznie, gdyż trudno jest znaleźć prawdziwego przyjaciela, ale „kto znajdzie przyjaciela, znajdzie skarb”.

Nie obwiniam więc tych, którzy są mi bliscy i nie mogą stać się moimi przyjaciółmi.

Podsumowując można rzec, że trudno jest być chrześcijaninem, jak też trudnym jest nawiązywanie przyjaźni (czasami można zrezygnować z przyjaźni, by móc podtrzymać swoją wiarę), jednakże nie możemy bać się okazywania naszej wiary. Nawet gdyby wszyscy nas opuścili pozostanie zawsze On, nasz Bóg, nasz Ojciec niebieski, nasz najlepszy przyjaciel. Bóg!

Matteo Farina