Wstrząsnięcie. Wstrząsnięcie jest słowem mocnym, tak samo mocnym jak to, co mam zamiar opowiedzieć, moją historię, moją przygodę, opowieść o tym, jak dorastałem w środku; jest to historia o promieniach światła w morzu ciemności, o świetle, które zawsze udaje się przezwyciężyć w ciemności: o świetle Boga. Niektóre historie życia wydarzają się, mimo że nie były oczekiwane; docierają tak szybko jak błyskawica, a ich wpływ na serce jest niczym burza, jak trwający bulgot w garnku z gotującą się słoną wodą: woda, czyli składnik zbędny, odparowuje, pozostawiając w garnku sól, czyli sens życia – Boga. Wszystko zaczęło się w trakcie zwykłych wakacji w górach z moją rodziną. <Czuję chłód w oczach>, powiedziałem do mojej matki. Następnego dnia zauważyłem plamy na moim polu widzenia. Stamtąd wszystko doprowadziło mnie szybko do badania wzroku, badania  neurologicznego i rezonansu magnetycznego.

„Zdjęcia rentgenowskie oraz lekarze wskazują na to, że operacja jest konieczna, z powodu prawdopodobnego guza”. Moi rodzice i wszyscy moi krewni są rozbici na wiele kawałków: jedyne co mogę zrobić, to być wesołym, aby nie zasmucać ich jeszcze bardziej.

(….) Nie jestem jasnowidzem, stąd nie potrafię przewidzieć przyszłości: plany, jakie Bóg ma wobec mnie, są mi wciąż nieznane. Jednej rzeczy jestem jednakże pewien: cała dobroć, jaką okazali mi moi rodzice, lekarze i szereg innych osób, którzy mi pomagali jak tylko mogli, wstrząsnęła mną; wzburzenie to,  pomogło mi zrozumieć jak miłosierny i dobry wobec nas jest Bóg, jak bardzo nam pomaga i jak bardzo nas kocha.

(…) W styczniu przyszłego roku będę musiał przejść kolejną kontrolę w Niemczech. Wynik tego badania ma szczególne znaczenie, gdyż zły rezultat może zagrozić mojej przyszłości. Jednakże wszystko to mnie nie interesuje zbytnio, bowiem: Bóg jest niczym wielki projektant, który dokładnie zaplanował nasze drogi. Wprawdzie wybiorę jedną z nich, ale jestem pewien, że dzięki Jego opiece, nigdy nie wybiorę niewłaściwej drogi. O tym właśnie mówiłem na początku: moja przygoda spowodowała, że wyparowało ze mnie poczucie powierzchowności, pozostawiając mi duchowy rozkwit. Moje życie odbywa się z Bogiem.

Matteo Farina 1°A 17.12.2004